baiguit
Ads by Google:
BÂIGUÍT, -Ă, bâiguiţi, -te, adj. (Despre vorbire) Fără noimă, fără sens, rău articulat. ♦ (Despre oameni) Zăpăcit, buimac. – V. bâigui.
BÂIGUÍT adj. v. aiurit, ameţit, buimac, buimăcit, derutat, descumpănit, dezorientat, năuc, năucit, tâmpit, zăpăcit.