Dictionar Explicativ al Limbii Romane
MĂCĂITÚRĂ, măcăituri, s.f. Măcăit. [Pr.: -că-i-] – Măcăi + suf. -tură.MĂCĂITÚRĂ s. v. măcăit.măcăitúră s. f. (sil. -că-i-), g.-d. art. măcăitúrii; pl. măcăitúri